Daar zaten we dan in een tuintje achter het Meanderziekenhuis in Amersfoort. Ik had net bloed geprikt en over een uurtje zouden we de Internist/ Oncoloog spreken. Het zonnetje scheen half over een vijvertje. ‘Nu wil ik graag 2 zwanen zien’, Zei Quirine. Ik hoorde een eend kwaken. En daar vloog een vogel. Hel blauw van kleur. ‘De Vuurvogel’ stamelde ik omdat Mees weg is van het verhaal van de Vuurvogel op muziek van Stravinsky. Nee, het was een heuse ijsvogel. Hoe mooi is dat!

Driekwartier later vertelde de dokter dat het er allemaal niet best uitzag. Mijn lever is erg aangetast en het gaat ontzettend snel achteruit. Ze willen zo snel het kan met chemo beginnen om op z’n minst de groei te stoppen.