We zijn vier weken verder en langzamerhand is het onwaarschijnlijke, de realiteit van alle dag geworden. Ziekenhuisbezoeken, thuiszorg, medicijnen, gesprekken met medici en supplementen zijn onderdeel van de dagelijkse of wekelijkse routine geworden.

Gelukkig is het gewicht weer redelijk op peil, zijn de pijnen en druk die voelbaar waren voor een groot deel verdwenen en ook het bloedbeeld is verbeterd door de chemo. De chemo heeft op sommige dagen wel enorme impact. Aan de andere kant lukt het wel om op andere dagen een korte wandeling te maken of soms even iets buiten de deur te doen. Veel mensen zijn actief betrokken om het leven wat makkelijker te maken, ik kan ze daarvoor alleen maar dankbaar zijn. Mijn vader en Anita, komen als het nodig is en juist als ik dan niet lekker in mijn vel zit, is dat enorm fijn. Daarnaast heb ik natuurlijk veel steun aan Quirine die in zoveel mogelijk meegaat naar het ziekenhuis en de gesprekken.

Vorig weekend bleek ik koorts te hebben, moest ik antibiotica slikken en daardoor moest de vierde chemo, een week worden uitgesteld. Ik baalde daar enorm van. Vooral omdat achteraf bleek dat het een virus is geweest en de antibiotica niet nodig was. Nu ben ik eerst ziek geweest van het virus en daarna last van de bijwerking van de antibiotica. Ondanks dat het chemo-schema was aangepast, kwam de thuiszorg van ICare ( je wilt het niet geloven, spreek uit: iekaare) precies op tijd om mijn picc-lijn te verzorgen.

Sinds een paar dagen voel ik me weer duidelijk beter en heb ik behalve een energiedrain, weinig bijwerking. Donderdag bracht Frans weer Indisch eten mee, zo wisselden we in de afgelopen weken moeilijke gesprekken maar ook mooie gesprekken af met lekker eten en een beetje humor.

Het klinkt misschien raar, maar ik zie eigenlijk uit naar de volgende chemo en naar de scan van donderdag (uitslag mandag 13 november). Daarna krijg ik een beetje zicht waar ik sta. Wel zullen volgens de planning de komende twee maanden nog vier chemo’s volgen en dan hoop ik begin volgend jaar weer energie te krijgen om dingen te ondernemen. Met potlood staat een skitripje met Quirine en Suzanne in de agenda, en samen met Frans en Monique wil ik 29 juni naar Bruce Springsteen. Die stippen op de horizon zijn zeker ook ups die me helpen in deze tijd. – Klik ‘read more’ voor meer foto’s.