Zware kuren en celtherapie

Het is alweer anderhalf jaar geleden dat ik te horen kreeg: ‘Je bent ongeneeslijk ziek’. Sindsdien maak ik om de week een uitstapje naar het ziekenhuis voor een chemo behandeling. Al anderhalf jaar, 78 weken, lang. Dan heb ik ondertussen 39 chemo’s gehad. Ik ben er, gek genoeg, nog steeds niet echt aan gewend. De verpleegkundigen in het ziekenhuis wel aan mij. Die kennen me ondertussen allemaal.

De afgelopen maanden, ruim 4, waren zwaar. Ik had weer een sterke kuur gekregen, zoals ik de vorige keer al schreef. Het probleem met die kuren is dat de eerste wel meevalt, maar tellend naar 8 kuren wordt het steeds heftiger en lastiger. Er blijft dan weinig over van het dagelijkse leven naast het dealen met de kuren en haar bijwerkingen. 

Daarnaast liep ook nog het traject van de ‘alternatieve’ celtherapie. In december heb ik bloed afgestaan. Dat is naar een lab gestuurd waar ze mijn afweercellen sterker hebben gemaakt. In januari kreeg ik die cellen terug. Ik dacht dat ik weer 100ml bloed terugkreeg, maar de dokter kwam met twee spuitjes van 1ml aan. Niet rood maar doorzichtig van kleur: celplasma. Deze werden in mijn lies gespoten. Eén links en één rechts. Ze waarschuwde me dat het wel 2 maanden kan duren voordat je iets van de werking zou kunnen merken. Goed, daar had ik dus geen profijt meer van tijdens de laatste zware kuren.

Nu is het april. Ik heb alweer drie keer een onderhoudskuur gehad. Na de eerste twee voelde ik me nog steeds energieloos en bleef ik last houden van bijwerkingen die, volgens de dokter, nog van de zware kuren kwamen. Vorige week dinsdag kwam ik na de kuur thuis en voelde me goed. Eigenlijk beter dan de dag ervoor, vreemd genoeg. Ik dacht dat het nadelig effect van de kuur, zoals futloos en een wazig hoofd, nog wel zou komen. Maar nee. Ik bleef energie houden. Ik ben de dag na de kuur zelfs ’s avonds naar Amsterdam gereden waar Coen zijn nieuwe boek presenteerde in De Balie. Geen last, terugslag of iets dergelijks gehad. Wow!

Een kleine week verder gaat het nog steeds goed. Ik zou zeggen, in vergelijking met een paar jaar geleden, 70%. Daar doe ik het voor! Begint de celtherapie zijn werk te doen? Wie zal het zeggen? Ik ben in ieder geval blij.

Liefs,
Joost